بررسی اختلال دوقطبی و افسردگی
تاریخ انتشار: ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۳۳۸۷۱۱
سرویس سلامت و پزشکی بی باک؛ بخش مهمترین عناوین:
متوجه صدای آلارم ساعت نشده‌اید و دیرتان شده است… در کارهای بانکی اشتباه کرده‌اید و چک بانکی بخاطر اشتباه شما پاس نشده است… بهترین دوستتان در آخرین لحظه به شما می‌گوید در مهمانی عروسی دعوت نشده‌اید… هرکسی روزهای بدی دارد و این طبیعی است که شما عصبانی، ناراحت و افسرده شوید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما اگر موضوع اینطور نباشد چه؟ مثلا شما یا کسی که دوستش دارید فقط افسرده نباشید و دچار اختلال دو قطبی باشید چه؟ اگر فکر می‌کنید همه انواع افسردگی شبیه هم هستند اشتباه می‌کنید. خیلی از افراد اختلال دو قطبی را با افسردگی معمولی اشتباه می‌کنند.
کسی که به افسردگی بالینی دچار است معمولا احساساتی شبیه عصبانیت و اندوه شدید دارد. او به راحتی گریه میکند و به هیچ فعالیت جالبی علاقه نشان نمی‌دهد. بی انرژی است و به طور کلی ناامید و مایوس است.
اما فردی که دچار اختلال دو قطبی است نه تنها باید با افسردگی دست و پنجه نرم کند بلکه گاهی بسیار شاد است و گویا بر قله جهان ایستاده است. او افکارش به سرعت تغییر میکند. سریع حرف می‌زند، دچار کم خوابی است و به راحتی برآشفته می‌شود.
چون اختلال دو قطبی شامل افسردگی بالینی نیز هست معمولا با هم اشتباه گرفته می‌شوند. بر اساس مرکز روان‌شناسی آمریکا اختلال دو قطبی یک اختلال روانی است که با تغییرات خلقی شدید همراه است. شخصی با این شرایط و ویژگی‌های روحی به تناوب گاهی در اوج است که اصطلاحا به آن شیدایی می‌گویند و گاهی در حضیض است که به آن افسردگی می‌گویند. تعداد کسانی که دچار اختلال دو قطبی هستند بسیار بیشتر از آن چیزی است که فکر می‌کنید. ممکن است فکر کنید این بیماری به شما ارتباطی ندارد اما محتمل است که کسی که با او در ارتباط هستید دچار چنین اختلالی باشد. بر اساس آمار موسسه ملی بهداشت روانی آمریکا میلیون‌ها انسان هر سال به این اختلال دچار می‌شوند. به دلیل تعداد بالای افراد مبتلا به این اختلال که هر روز نیز به تعداد آن اضافه می‌شود خوب است که دانش خود را درباره این بیماری افزایش بدهید.
ارتباط و کنار آمدن با دوست یا فردی از اعضای خانواده که دچار اختلال دو قطبی است
در صورت نداشتن آگاهی در مورد آنچه باید از آنها انتظار داشت و چگونگی کنار آمدن با اوج و حضیض آن ارتباط با این افراد بسیار مشکل خواهد بود. افسردگی دو قطبی باعث ایجاد تنش‌های بسیاری در روابط می‌شود. اوج و حضیض‌های شدید این افراد برای اطرافیان شوک بسیار بزرگی است. در دوره شیدایی فرد مبتلا دیگران را دچار رنجش میکند. گویی دیگران هیچ اهمیتی برای او ندارند. او در این دوره رفتارهای آزاردهنده‌ای دارد و دست به کارهای خطرناک می‌زند. در موارد بسیار شدیدتر او ممکن است حتی ارتباطش را با جهان واقع از دست بدهد و رفتارهای روان پریشانه‌ای داشته باشد.
آیا شما در معرض خطر هستید؟
سرنخ‌هایی که باید دنبال کنید
دلیل اصلی ایجاد اختلال دو قطبی هنوز مشخص نشده است اما فاکتورهایی که می‌توانند با این اختلال در ارتباط باشند شامل موارد زیر است:
ـ ژنتیک: اگرچه هنوز نمی‌توان آن را به طور کامل اثبات کرد اما افرادی که سابقه اختلال دو قطبی و یا دیگر بیماری‌های روانی را داشته باشند بیشتر در معرض خطر هستند. همچنین مطالعات نشان می‌دهد کودکانی که والدینی با اختلال دوقطبی دارند ۱۰ تا ۱۵ درصد بیشتر در معرض خطر هستند. و اگر هر دو والد دچار اختلال باشد کودک تا ۴۰ درصد بیشتر در خطر است.
ـ فاکتورهای شیمیایی ـ شیمیایی: کسی که دچار این اختلال است در اصل یک اختلال بیولوژیکی در مغز دارد. این اختلال نتیجه عملکرد ناقص انتقال دهنده‌های عصبی است. ممکن است این اختلال بیولوژیکی تا مدت‌ها پنهان باقی بماند و با تحریک‌کننده‌های خاصی مانند استرس فعال شوند.
ـ عوامل محیطی: اشخاصی که وضعیت اجتماعی نامناسبی دارند. اتفاقات ناگوار پی‌درپی و استرس‌های فراوانی را تجربه می‌کنند بیشتر در معرض این بیماری هستند. ممکن است بر اساس وضعیت ژنتیکی فرد ، استرس کاری به اختلال دو قطبی منجر شود. علاوه بر این مواد مخدر و الکل نیز می‌توانند این اخلال را ایجاد کنند.
اختلال دو قطبی دو گونه است: اختلال دو قطبی نوع یک و اختلال دو قطبی نوع دو. در نوع اول این اختلال دوره شیدایی به طور کامل همانند دوره افسردگی اتفاق می‌افتد و این حداقل یک هفته طول می‌کشد. خوشحالی بیش از حد، عدم توانایی در کنترل افکار و رفتارها، علائم خودشیفتگی، رفتارهای پرخطر، رفتارهای پرخاشگرانه، تصمیم‌گیری‌های اشتباه درباره روابط مالی و روابط از علائم افسردگی نوع یک هستند که می‌تواند آنقدر شدید باشد که فرد را به بیمارستان بکشا ند.
دو قطبی نوع دوم شبیه نوع اول آن است اما شدت آن کمتر است و کار فرد به بیمارستان کشیده نمی‌شود.
راه‌های کنار آمدن با بیماری
اگر دچار این اختلال هستید یا اگر می خواهید به کسی که دچار این اختلال است کمک کنید راهکارهایی برای ایجاد تعادل در زندگی روزمره وجود دارد.
معمولا رفتار درمانی و دارودرمانی به بالابردن کیفیت زندگی فرد کمک میکند. و البته راه‌های دیگری وجود دارد که برای کنار آمدن با بیماری موثر هستند.
رژیم غذایی و ورزش
مطالعات نشان می‌دهند که ورزش و رژیم غذایی سالم برای سلامت جسمی و روحی چنین افرادی لازم است. وقتی را برای ورزش و تهیه غذای سالم و بهبود سبک زندگی صرف کنید تا روحیه بهتری داشته باشید.
دوست و خانواده
یک سیستم حمایتی خوب برای کاهش عوارض ناشی از بیماری بسیار مفید است. هیچ چیز مثل دوست و آشنای خوب و نزدیک کارگشا نیست. اختلال دو قطبی به گوش شنوا و سنگ صبوری نیاز دارد. چنین فردی را پیدا کنید.
پرهیز از الکل و مواد مخدر
اگر می‌خواهید خلق و خوی شما در یک حد تعادل و ثابتی باقی بماند از رفتارهای پرخطری مثل مصرف الکل یا ماده مخدر پرهیز کنید. این مواد اوضاع را بسیار بدتر می‌کنند بنابراین هرگز برای بهبود دردی که در روحتان احساس می‌کنید سراغ این مواد نروید.
استرس را کم کنید
یک زندگی آرام برای خودتان بسازید. زندگی در دستان خود شماست پس انتخاب‌های بهتری داشته باشید. کاری که استرسی خارج از توان شما وارد میکند را کنار بگذارید.
منبع: بی باک نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.bibaknews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بی باک نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۳۳۸۷۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دنیای فیزیک در آستانه یافتن تک‌قطبی‌های مغناطیسی؟
دو پیش‌مقاله از تیم بزرگی از دانشمندان گزارش داده است که آنها هرچند نتوانسته‌اند تک‌قطبی‌های مغناطیسی را پیدا کنند (فقط قطب مغناطیسی شمال یا جنوب، بدون وجود دیگری) اما محدوده وجود احتمالی تک‌قطبی‌های مغناطیسی را مشخص کرده‌اند.
به گزارش خبرآنلاین، این پیش‌مقاله‌ها که در سرور آرکایو منتشر شده‌اند حتی عجیب‌ترین ایده‌ها را هم موردبررسی قرار داده‌اند، مثلا اینکه ممکن است سال‌ها پیش تک‌قطبی‌های مغناطیسی را ساخته باشیم و تصادفا به آنها توجه نکرده باشیم. البته پیش‌مقاله‌ها هنوز موردبررسی همتایان قرار نگرفته است.
تک‌قطبی مغناطیسی چیست؟
یکی از اولین درس‌های فیزیک دبیرستان آن است که آهنرباها همیشه دو قطب مخالف دارند، یکی شمال و دیگری جنوب. اگر آهنربایی میله‌ای را به دو قسمت تقسیم کنید، قطب‌های جدیدی در نزدیکی شکاف ظاهر می‌شوند به‌طوری‌که هر آهنربای کوچک‌تر همچنان یکی از هر قطب را خواهد داشت. هرقدر که این شکاف را ریز و ریزتر کنید، باز به آهنربای ریزتری می‌رسید که یک قطب شمال و یک قطب جنوب دارد.
بااین‌حال، از قرن نوزدهم دانشمندان به این فکر می‌کردند که آیا راهی وجود دارد که یک قطب مغناطیسی منفرد (تک‌قطبی مغناطیسی) جدا و منفک از قطب مخالف دیگر وجود داشته باشد. این درحالی است که بارهای الکتریکی مثبت و منفی برای وجود خود، نیازی به وجود بار مخالف ندارند.
جیمز کلرک ماکسول، یکی از بنیان‌گذاران نظریه الکترومغناطیس فکر می‌کرد که مشکل تک‌قطبی مغناطیسی را برای همیشه حل کرده است، اما چند دهه بعد، «پل دیراک» نشان داد که وجود تک‌قطبی می‌تواند کوانتیزه بودن بار الکتریکی را توضیح دهد؛ و ازآنجایی‌که بار الکتریکی به شکل گسسته وجود دارد، پس بار (تک‌قطبی) مغناطیسی نیز باید کوانتیزه باشد و از واحدهایی به نام «بار دیراک» ساخته شده باشد که مقدار آن ۶۸٫۵ برابر بار الکترون است. از آن روزگار به بعد، نظریه‌پردازان به شکل فزاینده‌ای نسبت به این ایده اطمینان پیدا کرده‌اند اما تجربی‌گرایان نتوانسته‌اند نشانه‌ای بر وجود تک‌قطبی مغناطیسی بیابند.
درواقع، تئوری تک‌قطبی آنقدر توسعه یافته است که فیزیکدانان در حال حاضر کاملاً موافقند که آن ها احتمالاً وجود دارند؛ اما تأیید تک‌قطبی‌های مغناطیسی زیراتمی هنوز در هاله‌ای از ابهام است.
بیشتر تئوری‌های تک‌قطبی مغناطیسی نیازمند آن است که قوانین تقارن را نقض نکنند. درنتیجه، نمی‌توان تعداد مازادی قطب شمال یا جنوب مغناطیسی در عالم داشت؛ تعداد هر دو باید برابر باشد اما برخلاف قطب‌های مغناطیسی شناخته‌شده، نیازی نیست که تک‌قطبی‌ها به هم اتصال داشته باشند.
چگونه تک‌قطبی مغناطیسی بسازیم؟
آزمایش «آشکارساز تک‌قطبی و دیگر پدیده‌های غریب» (MoEDAL) از سال ۲۰۱۲ به‌عنوان بخشی از آزمایش عظیم «برخورددهنده بزرگ هادرون» به جست‌وجوی تک‌قطبی‌های مغناطیسی مشغول بوده است.
تک‌قطبی‌های مغناطیسی به روش‌های متعددی می‌توانند ساخته شوند. مثلا دانشمندان MoEDAL به دنبال نشانه‌هایی از تولید تک‌قطبی از فوتون‌های مجازی هستند. فوتون‌های مجازی نیروی الکترومغناطیسی را بین دو حامل بار حمل می‌کنند، اما به‌عنوان ذرات آزاد وجود ندارند.
فوتون‌های مجازی را می‌توان با کوبیدن ذرات با سرعت‌های بسیار بالا به یکدیگر ایجاد کرد. فیزیکدانان نظری دو راه را پیشنهاد کرده‌اند که از این طریق می‌توانند تک‌قطبی‌های مغناطیسی تولید کنند. یکی شامل ادغام دو فوتون مجازی است و دیگری که به فرآیند Drell-Yan معروف است، قادر به تولید یک تک‌قطبی از یک فوتون مجازی است.
اگرچه ممکن است انتظار داشته باشیم بهترین راه برای یافتن یک تک‌قطبی مغناطیسی از طریق میدان مغناطیسی آن باشد، لزوماً اینطور نیست. یکی از ویژگی‌های اساسی تک‌قطبی‌های نظری آن است که آنها بار زیادی را حمل می‌کنند. کشف چنین جسمی با بار الکتریکی بالا (HECO) نشان‌دهنده وجود فیزیک خارج از مدل استاندارد است و به‌طور خاص، سرنخ بزرگی برای تک‌قطبی‌های سرگردان باشد، هرچند می‌توان اجرام عجیب‌وغریب دیگری را نیز مانند بقایای ریزسیاهچاله‌های میکروسکوپی مسؤول چنین پدیده‌هایی دانست.
پژوهشگران آزمایش MoEDAL محدودیت‌های پایین‌تری را برای جرم یک تک‌قطبی تعیین می‌کنند که می‌نویسند «به‌مراتب قوی‌ترین موارد منتشرشده تا به امروز» است. با انجام این کار، آنها ادعا می‌کنند که از آزمایش بسیار بزرگ‌تر ATLAS که از LHC برای همان هدف استفاده می‌کرد، فراتر رفته‌اند.
مکانیسم شوینگر
پیش‌چاپ دوم، جست‌وجوی متفاوتی را مبتنی بر مکانیسم نظری شوینگر توصیف میکند. این مکانیسم زمانی رخ می‌دهد که یون‌های عناصر سنگین در طول اولین اجرای LHC به هم برخورد کردند. مکانیسم شوینگر، پیشنها میکند که جریان الکتریکی یا مغناطیسی به اندازه کافی قوی می‌تواند ذراتی را از خلأ خلق کند. اگر تک‌قطبی‌ها ذراتی مرکب باشند، مکانیسم شوینگر می‌تواند نخستین و بهترین راه برای مشاهده آنها باشد.
پژوهشگران در این روش به بررسی این ایده پرداختند که آیا ممکن است تک‌قطبی‌ها در حین آزمایش سرن، ایجاد شده باشند ولی در جایی از LHC به دام افتاده و نادیده گرفته شده باشند. هرچند نشانه‌ای بر درستی این ایده یافت نشد، اما فیزیکدانان به این نتیجه رسیدند که برای ساختن یک تک‌قطبی مغناطیسی، انرژی زیادی لازم است؛ به‌طوری‌که با اطمینان ۹۵ درصد می‌توان گفت که جرم آنها باید بیش از ۸۰ میلیارد الکترون‌ولت ( ۸۰GeV) باشد.
صدالبته که این یافته‌ها، بسیاری از فیزیکدانان نظری را شگفت‌زده نخواهد کرد. تک‌قطبی‌های مغناطیسی راه را برای دستیابی به نظریه‌های یکپارچه بزرگ هموار خواهند کرد، نظریاتی که به دنبال سازگار کردن مکانیک کوانتومی با گرانش هستند. بر اساس رهیافت‌های نظریه یکپارچه بزرگ، تک‌قطبی‌های مغناطیسی می‌بایست جرم‌های عظیمی از مرتبه هزاران میلیارد الکترون‌ولت داشته باشند و بار آنها دست‌کم ۲ یا ۳ برابر بار پلانک خواهد بود.
منبع:iflscience
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902778
تداوم بارندگی‌ها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش می‌یابد